Bitpazarlarından topladığı 5 binden fazla kahve fincanıyla koleksiyon yaptı
Yetmiş üç yaşındaki emekli Salman, 2010 yılında bitpazarlarındaki kahve fincanlarıyla ilgilenmeye başladı.
1900’lü yıllardan günümüze üretilen binlerce kahve fincanını satın alan Salman, 5 binin üzerinde üründen oluşan özel bir koleksiyona sahip oldu.
Koleksiyonunu çeşitli dönemlerde üretilen cezve ve çay fincanlarıyla zenginleştiren Salman, bunları Fatih’teki tarihi bir handa sergiledi.
Salman, AA muhabirine yaptığı açıklamada, ilgisini çeken çeşitli kahve fincanı ve çay bardaklarını bitpazarlarından almaya devam ettiğini söyledi.
Türkiye’de kahve ve çay kültürünün önemli bir yere sahip olduğunu belirten Salman, farklı tarihlerde üretilen birçok farklı desen, şekil, boyut ve fincanları topladığını belirtti.
Ürünleri ağırlıklı olarak Eminönü ve Beyazıt’tan temin ettiğini belirten Salman, “15 yıldır tamamen kendi imkanlarımla toplamaya çalışıyorum. Baktığınızda Türkiye’de eskiden kahve yoktu. Sanırım fincanların küçük olmasının nedenlerinden biri de kahve kıtlığı. Kurtuluş Savaşı’nda kahve yokken nohut kahvesi ikram edilirdi. Artık imkanlar geniş. 100 yıllık fincanlar var. burada. Bunu uzmanlar da biliyor.” dedi.
Salman, koleksiyonunu herkesin yakından görebilmesi için halka açık bir müzede sergilemek istediğini belirtti.
Salman, bugün farklı türde bardak toplama alışkanlığını sürdürdüğünü belirterek, “Çünkü bunların hepsi emek. Yani insan eli değiyor. Ressamdan ustaya ya da fabrika işçisine kadar el yapımı eserlerin değerlendirilmesi sektöre canlılık getiriyor. Unutulmamasını sağlamak gerekiyor. Bir usta yaptığı bir eseri müzede görürse morali daha yüksek olur.” dedi.
“HER BARDAKIN VE BARDAĞIN BİR MACERASI VARDIR”
Raflara dizdiği çay ve kahve fincanlarının her birinin farklı bir hikayesi olduğunu anlatan Salman, şöyle konuştu:
“Bunların her biri ev ziyaretine, taziyeye, düğünlere, iyi ve tatlı günlerimizde ikram edilen çay ve kahve fincanlarıdır. Her bardağın ve bardağın bir macerası vardır. Keşke bunu anlatacak bir dilleri olsa. İnsanların sevinçlerini nasıl paylaştıklarını, paylaşarak acılarını nasıl azalttıklarını, sevinçlerini nasıl artırdıklarını bu fincan ve bardaklarda görebiliyoruz. Fincanları görenler zaman zaman benden istiyor ama ben vermiyorum. Bazen orada Hatta bana kızanlar bile var. Çünkü biz toplumsal sahiplenmeye aşığız. Bunu herkesin görebilmesi ve faydalanabilmesi için yapıyoruz. Aksi halde bir veya birkaç kişinin evinde bunları görmesi benim anlayışıma aykırıdır.”
